تا حال حرف زدن زبان را می شنیدم، حرف زدن قلم را می خواندم، حرف زدن اندیشیدن را، حرف زدن خیال را و حرف زدن تپش های دل را، حرف زدن بی تابی های دردناک روح را، حرف زدن نبض را در آن هنگام که صدایش از خشم در شقیقه ها می کوبد و نیز حرف زدن سکوت را می فهمیدم ... ببین که چند زبان می دانم!
من می دانم که چه حرف هایی را با چه زبانی باید زد، من می دانم که هریک از این زبانها برای گفتن چه حرف هایی است.
حرف هایی است که باید زد، با زبان گوشتی نصب شده در دهان، و حرف هایی که باید زد اما نه به کسی، حرف های بی مخاطب، و حرف هایی که باید به کسی زد اما نباید بشنود. اشتباه نکنید، این غیر از حرف هایی است که از کسی می زنیم و نمی خواهیم که بشنود، نه، این که چیزی نیست. از اینگونه بسیار است و بسیار کم بها و همه از آن گونه دارند؛ سخن از حرف هایی است به کسی، به مخاطبی، حرف هایی که جز با او نمی توان گفت، جز با او نباید گفت، اما او نباید بداند، نباید بشنود، حرف های عالی و زیبا و خوب این ها است، حرف هایی که مخاطب نیز نا محرم است!
این چگونه حرف هایی است؟
این چگونه مخاطبی است؟
« دکتر علی شریعتی »
۸ نظر:
ایییییییی یعنی چه؟
سلام .عزیزم مطلبش سنگینه زیاد بش فکر نکن .بهروز جان سلام .از مطلب قشنگت ممنونم . اردو هم معلومه از عکسها بهت خوش گذشته . امید وارم همیشه با ما شاد باشی و بخندی . خدا حا فظ
salaaaaaaaaam. agha heydari gole golab .khosh umadi. mash . barik
مطلبت خوبه و اما ای کاش جواب شخصیتو واسه سوال آخر میدادی
سلام بهروز جوووووووووو . بابا اردو خیلی حال دادی و رو نمیکردی کلک . ایول ایول
hi . i like dr shariati.thank u for this masseage
سلام بهروز جان . تبریک میگم تو هم اومدی وبلاگ . فقط یه چیزیم به این فردی که پیام قبلی رو گذاشته بگم . فارسیت بده یا انگلیسی دوست داری؟
سلام بهروز جان.
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟
واقعا مطالبی که تو میذاری ارزش خوندن داره.
مارو تو تابستون بی بهره نذاری.
ارسال یک نظر